Her sabah gemiler kalkar limanlardan. Adalar vapurunun aksine saati , mekanı ve rotası belli olmayan, yolcusunun ve kaptanının kimin olduğunun kestirilemediği, gemiler geçer gider her gün.

Diğer benlikler, bir türlü ayırt edemeyenler, birbirlerine karışamayanlar, karışıpta bir türlü anlaşılamayanlar, kitap gibi okunabilenler, çözülenler, çözülemeyenler bakar dururlar, bir geminin güvertesinden.

Kimisi mendil sallar ardında kalanlara. Özlemenin her türlü fiil çekimlerine takılıp kalmıştır. Hep özlemiştir, özleyecektir, özlüyordur. Zamana karşı olan tüm dirençsizliğini, yalınlığını bir mendilin içine bırakır. Bir mendilin içinden dökülmeye başlayanlar, rüzgarın önünde savrulurken , her şey çok geçmişte kalmıştır.

Kimisi yüzünü dönmüştür denize. Korkmaktadır ardında bırakacaklarından. Kırılgandır. Kırılganlığı açık ve nettir, çetin cevizdir, hakimiyetsizdir. Anlaşılmaz bir yorgunluğa yenilmek işine gelir nedense. Uçurum gibidir yorgunluğu. Kıyısından aşağılara bakılamayan, bir türlü ulaşılamayanların içinde gezinen bir yorgunluktur .

Bir diğeri, kaçmıştır bir kamaranın içine. Yaşamında ne bir giz ne bir soru işareti kalsın ister. Didiktir didiktir her şey. Bir kevgirin içinden geçer tüm defalarca elden geçirilir. Sorusuz bir hayat, buram buram şüphe kokan hezeyanlara kapılmayan sorular. Kalan tortular ise tekrar elenir, ince ince kıyılır ve düşünceler yoktur.

Kimisi bekler kaptan köşkünde. Dümeni eline tutuşturur sorularını. Nerededir, nereye gitmektedir, geminin rotası nereye sabitlenmiştir? Soruların kanca başlıkları takılıp kalmıştır hayatına. Sorularla başlar, sorularla biter günler., Ama zor ama kolay ne olursa olsun bu gemi gitmelidir. Fırtınalara dayanmalıdır, sağlam olmalıdır, şöyle dimdik çakı gibi durmalıdır sorulara.

Bir başkası, şaşırarak bakar diğerlerine. Bir umarsızlık havasındadır. Gevşektir, rahattır, takıntısız bir boşvermişliğin ardına takılıp gitmiştir. Telaşa kapılmaz, korkularına yenilmez. Karışır gider rüzgara, güneşe yağmura. Akşamcıların rehaveti içinde geleni gideni uğurlar durur sessizce. Yenidendir her şey, ta en başındandır, sıfırdandır.

En son yolcu hayal etmektedir kancalı bir çapayı. Denizin diplerine doğru sallandırılan çapanın gürültüyle kumlara gömülmesini düşler. Bulunduğu noktaya sabitlenenleri, sonraya gitmeyecek olanları, kum saatine aldırmayanları bekler durur. Bıkmıştır kargaşadan, sonu gelmeyenlerden, bırakıp gidemediklerinden . Bir çapanın ardından tebessüm eder saklananlar. O an gözlerinden ağlar atılır denizlere.

Her gün gemiler kalkar limanlardan. Tepesinde daireler çizen martıların arasına karışarak ,güvertesindeki ağlayanları, bekleyenleri, gülümseyenleri, umut edenleri, vazgeçenleri, geçmeyenleri bir türlü bırakamadan, geçer gider aramızdan.